Wtorek 4 Maj 2010, 8:03
Stel je een gang voor van hooguit 3 meter breed. Een boogvorming plafond, dat ooit wit moet zijn geweest, en wat concertposters op de muren waarvoor hetzelfde geldt. Het is 7 uur 's avonds, een half uur voor de deuren van Tivoli opengaan voor een optreden van Mumford & Sons. Een paar honderd fans vullen deze benauwde gang, als Marcus Mumford nog even de backstage-ingang uit komt lopen om een telefoontje te plegen. Als iedereen even later - één voor één - binnen is gekomen, blijkt dat er eerst nog twee voorprogramma's moeten worden afgewerkt.
Over het eerste voorprogramma zullen de meningen niet erg zijn verdeeld: Albatross is een wat wereldvreemde jongeman, die begeleid door de 4 akkoorden die hij kan spelen een paar zelfgeschreven liedjes speelt. Het duurt minder dan een half uur, en heel boeiend is het niet. Dat is Johnny Flynn voor een half uur lang zeker wel. De multi-instrumentalist sluit duidelijk beter aan bij de hoofd-act van vanavond, maar drijft zijn optreden (inclusief vierkoppige begeleidingsband) veel te lang door. Het is al kwart voor 10 als hij eindelijk het podium verlaat, en dan moet er natuurlijk nog gesoundcheckt worden.
Plotseling blijkt Albatross gedegradeerd tot roadie van Mumford & Sons. Hierin slaagt hij gelukkig wel, want vanaf het moment dat Marcus Mumford en zijn "zonen" het podium betreden is het geluid in Tivoli perfect. De vier heren uit Londen staan naast elkaar op het podium: qua interactie met het publiek kunnen veel bands nog iets van ze leren. Marcus Mumford zingt, drumt en speelt gitaar, allemaal tegelijkertijd. Het is af en toe bijna onmogelijk om alles te volgen wat er op het podium gebeurt. De nummers zijn live nog beter dan op het album, en van de nieuwe nummers is Lover of the Light alvast veelbelovend. Voor Timshel vraagt toetsenist Ben of het publiek muisstil wil zijn, en gelukkig wordt er braaf gehoorzaamd. Nederland wordt dit keer eens niet geroemd om haar plantaardige exportproducten. Nee, voor Marcus zijn de "appelbollen" het lekkerste aan ons land. "And for Edwin van der Sar, we salute you," voegt banjospeler "Country Winston" daaraan toe.
Rond 11 uur begint helaas wel duidelijk te worden dat de voorprogramma's hun tol hebben geëist. De band komt nog één keer terug voor een toegift van een nummer, maar dan is het concert voorbij. Een avond die naar (veel) meer doet smaken… op naar Lowlands.