Poniedziałek 8 Gru 2008, 10:22

Nie 7 XII – ALAMUT
Alamut – Ckis

Pamiętacie jak w „Odysei kosmicznej” Dave Bowman odbywa podróż do wnętrza monolitu? W podobną narkotyczną podróż zabrał mnie zespół Alamut. Fascynująca mieszanka etno transu, post rockowej formy i jazzu. Ciarki na plecach pojawił się na początku pierwszego utworu i nie opuszczały mnie do bisu, który chyba był najsłabszym utworem. Utrzymany w easy listeningowej stylistyce znacznie odbiegał od poprzednich kompozycji, jednak zdarzały się momenty, że muzyce odlatywali w swoją krainę. Krainę, którą bardzo trudno określić, bo muzyka Alamut jest niezwykle trudna do scharakteryzowania. Poruszają się wielu obszarach, aby w jazzowej aranżacji i długich, narastających kompozycjach prezentować barwy etno. Niezwykłe są także głosy wokalistów. Asja jest prawdziwą szamanką, hipnotyzuje, porywa. Łukasz wpada w niesamowity trans, który rozsiewa głosem. Alamut zacierają granicę między gatunkami, kulturami.

Post Scriptum socjologiczno-towarzyskie
Niestety starsze towarzystwo koncertowe niezbyt otwarcie przyjęło muzykę Alamut. Martwiące jest, że większość z nich to towarzystwo zaproszeniowe… coż trzeba się pokazać CKiSie.

Post Scriptum koncertowoczasowe

Za krótko! I tyle w temacie…