Czwartek 17 Lut 2011, 6:39
Wed 16 Feb – Cold War Kids, Wye Oak
De Cold War Kids hebben net hun derde album Mine is Yours uitgebracht. En hoewel er reacties te lezen zijn dat het misschien wat minder blues is dan vroeger en iets minder rebels, toch rocken de nieuwe liedjes live gewoon even goed als de oude toppers. Hoewel Hospital Beds en Hang me up to dry wel heel erg goed waren.
We waren redelijk vroeg in de Melkweg, want ik was wel geïnteresseerd naar Wye Oak. En dat was wel zo dromerig als verwacht, gemixt met harde gitaarrock. Fijn om te zien dat een vrouw goed gitaar speelt en daarnaast zingt, maar helaas onverstaanbaar. De drummer-toets combinatie is wel een vreemde gewaarwording met muts, maar ze maken samen goede muziek, ook al komt het er live niet echt goed uit.
De Cold War Kids verrasten me eens te meer met juist een zeer goede live presentatie. Dat bassisten vaak de vreemde eend in de bijt zijn, wordt ook hier weer bewezen. Hij zet doodleuk vooraf zijn bril af en zwerft over het podium, schurkend en duwend tegen de andere bandleden. Dan weer hurkend of dan weer de contouren volgend van de zanger Nathan. Die overigens zelf niet goed de playlist in de gaten hield en een nummer te vroeg aan de piano plaats nam. Wat het natuurlijk leuk maakt voor het publiek. De band heeft alles, een leipe bassist, een serieus goede drummer, een gitarist die zelfs met sambaballen gitaar kan spelen en een verstaanbare charismatische zanger. En een nogal opvallende roadie of manager als Mr. Gabe is ook wel apart.
Opvallend ook dat bijna de volledige EP Behave Yourself gespeeld werd met Audience for one, Coffee Spoon en St. Anna Winds. En waar een nieuw lied als Cold Toes On The Cold Floor live een beetje tegenviel werd het goed gemaakt met het door de band uitgeroepen favoriet Bulldozers en mijn persoonlijke favoriet Flying Upside Down.
Een dankwoord aan de meezingende mensen en de vrouw in de glitterjurk, ze straalde kennelijk, maakten de avond compleet. Hoewel de lichtshow in Paradiso in 2008 beter was, deed de kwaliteit van de muziek er zeker niet voor onder.
Moet ik nog iets zeggen over de rij emo's bij de ingang? Sommigen stonden er al om 3 uur te wachten om All Time Low te zien. Wij liepen er langs. Wij liepen zo naar binnen. Wij hadden een topavond. Zij misschien ook, al kunnen wij dat niet begrijpen.