Środa 13 Paź 2010, 7:29
Na het uiterst succesvolle jaar van The Wombats waarin ze uit het niets internationale bekendheid verwierven door de successingle Let’s Dance To Joy Division en een Europese tour, bleef het akelig stil rond de Indie/Punk-band uit Liverpool. Er werden weliswaar nog twee singles uitgebracht die niet op het album stonden, een cover van Leona Lewis’ Bleeding Love (2008) en My Circuitboard City (2009), maar beiden haalden de hitlijsten niet. Gelukkig zijn de heren eind dit jaar terug met een nieuw, vooralsnog ongetiteld, album. En om dat te vieren, geven ze vanavond een zogenaamde pre album release show in de stijf uitverkochte Melkweg.
Frontman Matthew en zijn mannen besluiten het publiek vanavond eerst op te warmen met een paar succesnummers van het vorige album, A Guide to Love, Loss and Desperation, alvorens de eerste nieuwe nummers ten gehore te brengen. Dit blijkt een goede zet, de sfeer zit er vanaf minuut een uitstekend in. Na Kill the Director en meezinger Party In A Forest is de eerste crowdsurfer dan ook een feit. Tijdens het spelen van de uitstekende nieuwe single Tokyo (Vampires & Wolves) gaat het dak er al aardig af in de Oude Zaal. Opluchting is dan ook van de gezichten van de ‘Liverpudlians’ af te lezen. Na opnieuw een nummer van ’t vorige album gespeeld te hebben, is daar dan toch – afgezien van Tokyo – het eerste nieuwe nummer, genaamd I Never Knew I Was A Technofan. Van de nieuwe nummers is dit meteen het beste en het minst rommelige nummer van de avond.
Die rommeligheid is toch wel enigszins een storende factor gedurende het optreden. De mannen lijken een beetje in te moeten komen en bovendien is de nervositeit bij vlagen van de gezichten af te lezen, iets dat ’t optreden niet geheel ten goede komt. Matthews stem lijkt soms ook niet boven zijn eigen gitaargeweld uit te kunnen komen, iets dat vooral bij Moving To New York erg opvalt. Het breekt ze vanavond gelukkig niet echt op en weten ze zich overeind te houden door zo nu en dan weer even uit het verrassend volle vaatje ‘hits’ te tappen.
Het eerste nieuwe nummer wordt gevolgd door een eveneens rommelige, doch prima klinkende tweede, waarna de heren weer overgaan op bekende kost. Zowel Here Comes The Anxiety als het als single uitgebrachte Backfire At The Disco volgen, alvorens ze de laatste twee nieuwe nummers van de avond spelen. Als je even meegerekend hebt, brengt dat het totaal dus op vijf nieuwe tracks, inclusief single Tokyo. Dit zal waarschijnlijk ongeveer de helft zijn van het begin december uitkomende nieuwe album, dat, gezien de tracks van vanavond, niet vernieuwend zal zijn. Desalniettemin zullen de liefhebbers van het debuutalbum ’t nieuwe album zeker kunnen waarderen.
Tijdens afsluiter Let’s Dance to Joy Division gaat het dak zoals verwacht er helemaal vanaf en is de Melkweg veranderd tot een grote, dansende, hossende massa. Al met al is het optreden van de mannen uit Liverpool vanavond zeker niet van uitzonderlijke kwaliteit, maar ze weten Amsterdam ondanks de duidelijk aanwezige nervositeit een heel vermakelijk avondje te bezorgen. In februari brengen ze opnieuw een bezoekje aan de hoofdstad, hopelijk met een beter geoliede machine.
Juliën L’Ortye