….สังคมเราให้ความเป็นธรรม ให้โอกาสแก่คนไม่สวยน้อยเหลือเกิน ซึ่งอันนี้เป็นเรื่องน่าเศร้า ถ้าเราให้โอกาสแก่พวกหล่อนโลกจะรื่นรมย์ การประกวดนางงามนั่นไง เป็นการประจานอย่างไม่อับอายถึงความไม่ยุติธรรม
….ความจริงนั้นแรกเริ่มเขาประกวดหมูหรือแม่วัวสืบพันธุ์ที่แข็งแรง แล้วต่อมาประกวดผู้หญิงเพื่อโฆษณาขายสบู่ ขายครีมทาผิวบนหาดทรายริมทะเล ก็แค่นั้น ทำไมกลายเป็นกิจกรรมกระตุ้นความเงี่ยนระดับนโยบาย? (HA-HA)
….ผู้ชายมองแต่ผู้หญิงสวย ผู้หญิงมองแต่ผู้ชายรูปหล่อ แล้วคนที่ไม่สวยไม่หล่อ อยู่ที่ไหน? ถ้าไม่ให้โอกาส ใช้ไม่ได้บกพร่องมากเป็นสังคมที่บกพร่อง!!!

the comas

…ราตรีนั้น เพล์บอยหนุ่มพาสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน ไปดื่มไวน์ดินเนอร์ใต้แสงเทียน ณ ห้องอาหารในโฮเต็ลหรูริมฝั่งเจ้าพระยา ขากลับว่าจะขับรถไปส่งบ้าน แต่เลียบๆเคียงๆ ว่าเราควรจะไปเอนหลังพักผ่อนให้อาหารย่อยสักเล็กน้อยจะดีไหมเล่า?
—พธูเจ้ายืดตัวตรง ถามด้วยสุ้มเสียงเย็นเฉียบปานน้ำแข็งว่า… ขอโทษ คุณนี่เป็นลูกกำพร้าหรือเปล่าคะ? เพล์บอยหรือฉลามหนุ่มก็ตอบไปโดยซื่อว่า เปล่าครับ!ยังอยู่ทั้งพ่อทั้งแม่
—"อ๋อ! เดี๊ยนนึกว่าเป็นลูกกำพร้าซะอีก ไม่มีพ่อแม่สั่งสอน พอเห็นผู้หญิงนั่งรถด้วยก็คิดจะพาเข้าโรงแรมท่าเดียว!"
—ฉลามที่ทำท่าว่าจะตายน้ำตื้นสะอึกพรวด พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ฟังสุภาพสตรีปากจัดดุด่าแกมสั่งสอนฉอดๆ จนหมดกะจิดกะใจ แห้งแล้งห่อเหี่ยวไปหมด จนได้ยินเสียงวี้ดว้ายแสบแก้วหู…ขับช้าๆหน่อยจะเลยโรงแรมแล้วพี่!!!

Imperial Teen

อันว่าความรักนั้น มีบทกวีหลายโวหารเปรียบประมาณไว้เป็นอะไรต่อมิอะไรมากมาย ถ้าจะนับเนื่องให้เป็นหลายๆ กิ่งใบของบทกวี-บทเพลงก็คงได้
—ในโลกแห่งความจริง รักของบางคู่ดูคล้ายเป็นเรื่องพลาดพลั้งบังเอิญเมื่อเจริญงอกงามขึ้นแล้วก็แตกกอต่อก้านเร็วไว จนเลยล่วงถึงปลายทางคือการจับคู่อยู่เคียง โดยทั้งสองจะได้มั่นใจได้มากเพียงไหนว่า หลังจากนี้ สุขที่หมายจะรออยู่ตรงหน้าเสมอไป เพราะไม่แน่นอนนัก นานเข้า…ความใกล้ชิดอาจเป็นพิษก็ได้
—โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากความรักนั้นไม่ได้ช่วยผันผ่อนลดทอนความขัดสนทางเศรษฐกิจ หรือทั้งคู่ต่างไม่พยายามเปลี่ยนเรื่องหนักให้เป็นเบาด้วยวิธีเจือปอารมณ์ขันในชีวิตแล้วไซร้ วันหวานที่เคยมีก็อาจมีวันดับลงได้เหมือนกัน

—กระท่อมปลายนา

—ณ บ้านเล็กริมคลองรังสิต ไดแอนนาอยู่กินกับนายจำรัสหนุ่มไทยในบ้านที่เสียค่าเช่าเดือนละ 50 บาท ใช้ตะเกียงต่างแสงไฟฟ้า ดื่มน้ำฝนแทนน้ำแช่ตู้เย็น ไม่มีคนรับใช้คอยดูแลหุงหาอาหารหรือซักรีดเสื้อผ้า
—หลายอย่างเปลี่ยนไป เธอต้องปรับตัวเองให้แบกรับภาระใหม่มากมาย โดยเฉพาะเรื่องค่าใช้จ่าย ซึ่งบางครั้งไดแอนนาหารายได้ด้วยการรับสอนภาษาอังกฤษให้คนที่สนใจทั่วไป
—ทางรักใหม่นี้ไม่ราบรื่นเท่าใดนัก กระนั้นแล้ว แหม่มชาวอังกฤษก็เพียรพยายามโน้มตัวเองลงสัมผัสทุกสิ่งที่เป็นแบบชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นการร่วมดำนากับเพื่อนบ้านใกล้เคียง หรือกินอาหารไทยจำพวกน้ำพริกและปลาร้า
—เธอยังคงประกาศความรู้สึกมั่นใจอยู่เสมอว่า
—"ถึงเวลานี้ฉันไม่มีเงิน ไม่มีทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเมื่อก่อน แต่ฉันมีจำรัส ฉันก็มีความสุขแล้ว"
—ต่อมาคู่รักต่างผิวนี้ได้พากันมุ่งหน้าเข้าเมืองหลวง ทำมาหาเลี้ยงชีพอย่างปากกัดตีนถีบ ท่ามกลางความสับสนว้าวุ่นของเครื่องจักรยนต์และผู้คน
— วี่แววความไม่ราบรื่นของทั้งคู่ไม่ได้ปรากฏแต่ตาสาธารณชน จนเกิดเป็นข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์อีกวาระหนึ่ง ในเดือนกรกฎาคม 2513

—ลาแล้วแก้วตาพี่

—เมื่อนายจำรัส บุญสูง กับไดแอนนาตัดสินใจครองรักกันในเดือนเมษายน 2512 แล้ว ต่างตระหนักถึงความไม่พร้อมทางฐานะการเงิน และพากันโยกย้ายไปอยู่โคราชได้ระยะหนึ่ง
—จำรัสออกทำงานถีบสามล้อ เช่าโรงแรมราคาถูกอยู่ในโคราชกับแหม่มสาวตามลำพัง
—ทั้งคู่เริ่มอับจน ไดแอนนาไม่สามารถหางานทำเลี้ยงครอบครัวได้ ครั้งหนึ่งเธอเคยเดินทางกลับไปเยี่ยมลูกสาวกับสามีเก่าที่อเมริกา อยู่ที่นั่นได้เพียงสามเดือนก็กลับมาหานายจำรัสอีกครั้ง
—ความทรงจำแสนหวานค่อยๆเลือนหาย ภาพที่ซ้อนแทรกขึ้นเข้ามาใหม่เต็มไปด้วยความคับแค้นและขมตรม…
—หลังเที่ยงคืนวันที่ 5 กรกฎาคม 2513 นายร้อยเวรสถานีตำรวจนครบาลนางเลิ้ง ได้รับแจ้งจากพลเมืองดีว่า มีชายไทยกินยาตายอยู่ในห้องพักเลขที่ 21 ชั้น 4 ตึกไทยนิยมผ่านฟ้าซึ่งเป็นแฟลตเปิดให้เช่าพักอาศัย
—เมื่อรับแจ้งแล้ว ตำรวจรีบรุดไปยังห้องดังกล่าว พบนายจำรัส บุญสูง กำลังมีอาการร่อแร่เนื่องจากพิษยา เลือดสดๆทะลักออกมาจากปากของเขาขณะซบอยู่ในอ้อมกอดของไดแอนน่า ตำรวจนำร่างของนายจำรัสส่งแพทย์วชิรพยาบาลเพื่อช่วยเหลือทันที แต่เมื่อไปถึงโรงพยาบาล แพทย์ตรวจอาการแล้วหมดหนทางแก้ไข…จำรัสสิ้นในเสียก่อนแล้ว
—ทางด้านไดแอนนา เมื่อราวเจ็ดโมงเช้าวันเดียวกันนั้นเอง เธอพยายามกินยาตายตามจำรัสไปในห้องพักเดิม แต่แพทย์ล้างท้องช่วยชีวิตไว้ได้
—ในห้องนั้น ห้องที่ทั้งสองเคยหวานอมขมกลืนด้วยกัน ตำรวจพบจดหมายลายมือไดแอนนาเป็นข้อความตกๆ หล่นๆ ว่า "มายดาลิ่งจำรัส ไอเลิฟยูเวรี่มัช ทำไมคุณฆ่าตัวตาย คุณเป็นสามีที่ดีที่สุดของฉัน ฉันรักและบูชาคุณ…"
—ตำนานรักของหนุ่มไทยกับสาวฝรั่ง แม้ว่าจะไม่ราบรื่นชวนชื่นชมตลอดชีวิตของเขาและเธอ ด้วยว่าฝ่ายหนึ่งชิงปลิดชีพตนเองไปเสียก่อน…

มันเป็นการเดินทางจากบ้านไปสู่โบสถ์ที่ทันสมัยจนนรกอาย

สำเนียงกระด้างแบบลิ้นเปื้อนเนยและผูกไวยากรณ์วกวนเหมือนไม่ใช่เกิดจากมดลูกของแม่คนไทย

ผมจึงเสียใจมากถึงนาฑีนี้ที่ถูกข่มขืนความคิดให้บ้วนสำเนียงเหน่อออกจากปากเพื่อเป็นคนกรุงเทพฯ

นายพลเขาลงทุนให้มันตั้งสถานบริหารลดความอ้วน นิจจังทุกขัง! คนหิวกันแทบกัดเนื้อตัวเองกิน แต่ผู้ดีมีเงินเอาเหงื่อออกให้ผอม

ร้านกาแฟนั้นสำหรับนั่งในเวลากลางวัน แต่ค๊อฟฟี่ช้อพ เป็นอวัยวะชิ้นใหม่ของกลางคืน

ชีวิตของเขาในเดือนนี้มันช่างเศร้าจนแดดเป็นสีเทาหม่นและดอกไม้ทุกดอกเป็นสีดำ

เขารู้ได้อย่างไรว่าฤดูร้อนเดินทางมาถึงกรุงเทพแล้ว
“ถ้าน้ำประปามันไหลอ้อยอิ่งเหมือนปัสสาวะของคนเป็นโกโนเรีย ผมรู้ทันทีว่าเป็นเดือนเมษายน”

ถนนสายนั้นพูดกันว่าการจราจรของโกโนเรียและซิฟิลิสค่อนข้างสับสน

เงียบจนได้ยินเสียงความดีกับความชั่วกำลังขับเคี่ยวกันอยู่ในมโนธรรม

เขาพูดปรามาสให้ร้ายได้รื่นหูราวกับเป็นถ้อยคำภาวนาของนักพรตผู้วางเฉย

เบาะนุ่มสบายเหมือนนั่งตักโซเฟีย ลอเรนซ์

เขาหวาดกลัวความยากจนเสียยิ่งกว่าน้ำค้างถูกแสงแดด

หัวตกเหมือนมันเป็นอวัยวะที่บังเอิญวางอยู่บนไหล่ทั้งสอง ยืนอยู่อย่างสงบเงียบราวกับรูปปั้นเทพธิดา

รัสเซีย ขนาดของประเทศไม่ใช่ปลายดินสอดำวงจุดพิทุบนผืนจีวรนักบวช แต่เป็นการรินหมึกแดงจากขวดราดสีสันบนแผนที่โลก!

ใบหน้าของเขาชื่นเหมือนเพิ่งเสร็จจากอาบน้ำในคลอง

ปัจจุบันอันบริบูรณ์ของหล่อนยังหวังอะไรมากกว่านี้อีกหรือในอนาคต!

ความยะโสค้นพบได้ในมนุษย์ทุกมุมโลก แต่เราจะเห็นได้ชัดเจนกว่าในนิวยอร์ค

ยิปซีไม่ขโมยด้วยความผิดปรกติทางอารมณ์ เราขโมยเพราะไม่คิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างควรจะเป็นของใครคนหนึ่งคนใดเท่านั้น

กระโปรงมินิก้มลงเลือกโกศลในกระถางบนบาทวิถีรั้งให้เห็นแก้มสะโพกพงางอน

หล่อนมีความรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนหลายคนที่อาศัยใช้อวัยวะชุดเดียวกัน คนเหล่านั้นเป็นทั้งซาตาน นักบุญ ปราชญ์และไอ้งั่ง

เยิ่นและนานราวนาฑีวิวาทของซาตานกับนักบุญ

ใบหน้าหล่อนเศร้า และราวกับขโมยความเศร้ามาจากต้นไม้ในฤดูผลัดใบที่หนาวเย็น

ในตาเขียวปนน้ำเงินจางเหมือนไม่มีชีวิต หรือเหมือนศพดองที่เคลื่อนไหวได้ด้วยมายาศาสตร์ เปรยเปรียบได้ถึงเพียงนั้น

ยากจะคะเนว่าโกสุมนอนหลับคดคู้หรือกางเขี้ยวเล็บรอคอยอย่างชะมดต้องแร้ว

ถนนในฝรั่งเศสไม่ราบเรียบเหมือนขาอ่อนนางระบำที่โกนขน

เดินโอนเอนเหมือนขาโดนถอดกระดูก

นอนหลับให้สบายเหมือนนอนในหลุมฝังศพ

เงียบให้เหมือนสากกะเบือตากน้ำค้าง

ผมนอนหลับสบายเหมือนก้อนหินในความเงียบโดนน้ำค้าง

ความพยาบาทนั้นมันมีพิษสงเหมือนน้ำกรดที่กัดรอนหัวใจ

สุ้มเสียงของเขาเยือกเย็นเหมือนเพลงขลุ่ยแผ่วมากับลมชำแรกแดด

http://www.tuneingarden.com

The Big Sleep

Your Personal Data

Full Name(Mr./Ms./Dr.)
—ถนอม พุ่มพวงน้อย
Date of Birth(D/M/Y)
—20 เมษายน 2473
—วันเดียวเดือนเดียวกับท่านในทำเนียบสวนพลู
—แต่ชีวิตไม่แสบสันต์ถึงขนาดนั้น
No.of Dependents
—เมียเก่า 5 เมียนี้ 4 ทำไม-สงสัยอะไร?
I.D./Passport No.
—4 กทม.2-015453
Nationality
—ไทย
Present Home Address
—บ้านไม่มีเลขที่ ริมคลองบางอ้อ พระโขนง
—กฎหมายฉบับเสาชิงช้ารื้อทิ้งแล้วอย่างเหี้ยมโหด
—เหมือนไม่ใช่คนด้วยกัน หมายถึงมันไม่ใช่คนเว้ย
—และมันก็คิดว่ากูไม่ใช่คน
Post Code
—10600
Phone
—บ้า! มึงคิดว่ากรุงเทพฯบริการโทรศัพท์ดีเหมือนนิวยอร์คหรือ?
Nearest Relative or Friend Not Living With You
—โรนัลด์ เรแกน (ทำเนียบขาว) คิมอิลซุง(ทำเนียบแดง)
—ฟรานซิส ยิพ (การเวกบนกิ่งดอกท้อ)จรัล มโนเพ็ชร(บ้านบนดอย)
—ไปล่ สีบัวโรย คนนี้โดยลูกชายติดผงขาวแทงตายแล้วเมื่อคืนวาน
Your Job
—ธุรกิจระดับตำบล
Nature of Business
—ล้างถุงพลาสติกขาย
Gross Annual Income(Bath)
—รวมกันปีละน้อยกว่าเงินเดือนรัฐมนตรี
Source
—บนกองขยะ
Your Principle Bank Reference /Bank Name & Branch
—ไอ้บ้า! รัฐบาลบริหารประเทศด้วยนโยบายไม่คุมกำเนิดความจน
—คนแบบกูกิน 3 มื้อ ไม่เคยอิ่มถึงเรอ
—มึงจะให้กูเอาเงินที่ไหนไปฝากธนาคาร?

…ถนอม พุ่มพวงน้อย กรอกข้อความในใบสมัครนั้นแล้วบรรจงพับตามรอย และเลียลิ้นเปียกน้ำลายบนกาวผนึกแผ่นหนา เขาผิวปากอย่างอารมณ์ดีปนร้ายในอากาศร้อนเดือนเมษายน และเดินบนตีนออกจากบ้านไปบนถนน
"คนแบบไอ้จอห์นโด่ มันควรได้รับบทเรียนจากคนแบบกูบ้างใช่ไหม?"
เขาพูดกับตู้ไปรษณีย์กลางแดด…

"ชัค…ดิฉันแต่งงานกับคุณนะคะ ไม่ใช่กับงานห่าเหวของคุณ…"เมียของจ่าตำรวจที่ลอส แองเจลิส พูดซ้ำซากประโยคนี้ราว 60 ตอน หรือราวว่าเมียประธานกรรมการบริษัทผลิตสบู่และแอสไพรินผู้อุปถัมภ์รายการตะโกนว่า "กูเบื่อแล้วค่ะ!"ผู้กำกับการแสดงจึงสั่งคนเขียนบทกำหนดวันตายอย่างน่าทุเรศของจ่าตำรวจผู้นั้นด้วยความเสียดาย(เงิน)

The Motherfuckers

The Aliens,The Arcade Fire,The Birthday Party,The Bishops,The Blood Arm,The Boyfriends,The Charlatans,The Cinematics,The Clash,The Cloud Room,The Concretes,The Coral,The Cribs,The Cure,The Dead 60s,The Decemberists,The Departure,The Electric Cinema,The Fades,The Fall,The Films,The Fratellis,The Futureheads,The Ghosts,The Hidden Cameras,The Hives,The Horror,The Jam,The Knife,The Kooks,The La's,The Legends,The Libertines,The Lodger,The Long Blondes,The Longcut,The Maccabees,The New Pornographers,The Others,The Paddingtons,The Pigeon Detectives,The Postal Service,The Presets,The Rakes,The Rifles,The Robocop Kraus,The Shins,The Smiths,The Specials,The Spinto Band,The Staggers,The Stone Roses,The Strokes,The Subways,The Sunshine Underground,The Tacticians,The Tears,The Thrills,The Titianas,The Tough Alliance,The Upper Room,The Veils,The Verve,The View,The Vines,The Voom Blooms,The White Stripes,The Wombats

The kilians
The KBC
The Steers
The Courteeners
The Runners
The Authors