IDM (ang. Intelligent Dance Music) – gatunek muzyki elektronicznej.

Styl ten powstał we wczesnych latach 90. i wtedy też zaczęto używać tego terminu, początkowo na określenie sceny twórców eksperymentalnego techno i jungle skupionych wokół wytwórni Warp. Obecnie definicja IDM wydaje się obejmować wiele różnorodnych eksperymentalnych stylów elektroniki wywodzących się z elektronicznej muzyki tanecznej, jak również inne style muzyki ściśle związane z cyfrowym brzmieniem (np. glitch).

Część krytyków muzycznych zarzuca, że termin IDM nie jest aktualny, ponieważ nazwa nie pokrywa się z tym co oddaje ta muzyka, że przede wszystkim muzyka ta nie jest taneczna, natomiast nazwa jest taka a nie inna, ponieważ styl ten wywodzi się z acid techno, które jest taneczne, ciężkie, agresywne, szybkie. W założeniu gatunek ten jest od techno mniej agresywny, bardziej melodyjny, improwizacyjny i abstrakcyjny. Dlatego niektórzy krytycy muzyczni używają też nazw: intelligent techno, listening techno, art techno, braindance.

Prekursorami IDM byli tacy artyści jak Richard D. James, Autechre, Plaid, Speedy J i inni, którzy znaleźli się na albumach Artificial Intelligence I i II wydanych przez Warp Records.

Charakterystycznymi elementami tej muzyki są eksperymenty w tworzeniu dźwięków, a jednocześnie precyzja w ich doborze i kompozycji.