Hip-hop – ruch kulturowy, rozpoczęty przez Afroamerykanów i Latynosów we wczesnych latach 70. XX wieku w nowojorskim Bronksie. Hip-hop zaczął przenikać do świata kultury masowej na początku lat 80. W następnej dekadzie zaczął zyskiwać popularność w innych rejonach świata. Protoplastą ruchu hip-hopowego był DJ Kool Herc (ok. 1969-1971), a DJ Hollywood jest uznawany za pierwszego, który określił kulturę mianem "hip-hopu".

Pięć głównych aspektów, bądź "elementów" kultury hip-hop to:

MCing (rapowanie),
DJing,
Beatbox,
graffiti,
b-boying (znany też jako breakdance).

Niektórzy dodają też aktywizm polityczny, modę hiphopową, slang, przemysł filmowy, teatr, czy nawet architekturę. Hip-hop jest pokrewny z muzyką reggae w jej różnych postaciach, z którym to ruchem łączy go postawa społeczna i antyestablishmentowa ideologia oraz aspekt sztuki ulicznej i folkloru miejskiego. Rap jako awangardowy gatunek muzyczny tworzony jest zwykle za pomocą rapowania i produkcji beatów (albo też DJingu).

Kultura hip-hopu w swoim pochodzeniu, wywodzi się przede wszystkim ze zmarginalizowanych społecznie środowisk. W swoim pochodzeniu jest niekonformistyczna w odniesieniu do zachodniego systemu wartości i estetyki, np. nie stroni od wulgarnej ekspresji.