Biografia
-
Lata aktywności
1982 – teraz (42 lata)
-
Członkowie
- Darrin Huss (1982 – teraz)
- David Kristian (1989 – 1991)
- Dwayne Rudolph Goettel (1983 – 1984)
- Per-Anders Kurenbach (1995 – 2005)
- Remi Szyszka (2000 – 2005)
W 1980 roku, w dobie punk rocka, dwoch nastoletnich Kanadyjczyków wychowanych na horrorach chwyciło za gitary. Instrument ten ma to do siebie, ze prawie kazdy wspaniale z nim wygląda na scenie. Aby jednak dobrze na nim zagrać, trzeba wieloletnich ćwiczeń i bolesnych niepowodzeń. Tymczasem Darrin i Stephen Hussowie nie mieli czasu na doskonalenie warsztatu - chcieli grac JUŻ. "Pewnego dnia odkryliśmy syntezator i to zmieniło nasze życie" - powiedział później wokalista Darrin, ktory na kilka lat przybrał pseudonim Evan Panic.
Nazwę Psyche bracia zaczerpnęli z tak zatytułowanego utworu grupy Killing Joke (znajdujacego się na drugiej stronie singla War Dance). Przystroiwszy się w białe kitle zbroczone krwią oraz trupie maski i inne rekwizyty a la Hammer House Of Horrors, śmiało wkroczyli na rockowa. scenę, stojącą wtedy otworem praktycznie dla każdego. Ich wystepy przyciągnęły uwage publiczności, która uwielbiała być szokowana, zarówno niecodziennymi pomysłami scenicznymi, jak i motoryczną, hałaśliwą, niezwykle agresywną muzyką. Pierwsze utwory kanadyjskiego duetu brzmiaty jak mieszanina pomystow Soft Cell i Public Image Ltd. Syntezatory rzęziły niczym gitary w trash metalu. Darrin odgrywał na scenie role wampira-intelektualisty, zainspirowaną, postacią Johna ze słynnej "Zagadki nieśmiertelności (granego przez Davida Bowiego). Zaś czasami znikał ze sceny, aby pojawic się całkiem nago, pokryty od stóp do głów kremem do golenia.
Pierwszy album Psyche, Insomnia Theatre, wydany został dopiero w 1985 roku. Nie zdobył wielkiego powodzenia, może dlatego, że w połowie lat osiemdziesiątych na listach przebojów dominowała okropna muzyka disco soul, a publiczność kochała grzecznie wyglądających gogusiów w rodzaju Wham! czy Kajagoogoo, o których nikt już prawie nie pamięta.
Darrin wspomina: "W tym czasie wszystkie nasze utwory inspirowane były muzyką filmową Johna Carpentera, a także filmami George'a Romero. W 1983 roku ukazał się album Soft Cell „The Art Of Falling Apart", a równocześnie z nim maksisingel z utworami ,,Martin" i ,,Hendrix Medley". "Martin" powstał pod wptywem filmu Romero. Uznaliśmy, że jesteśmy bardzo podobni do nich. Podobałta mi się maniera wokalna Almonda, sposób, w jaki przekazywał swoje myśli. Pisząc teksty inspirowałem się jednak raczej tym, co tworzyli Gary Numan, Robert Smith i grupa Chrome.
Pierwsze płyty duetu wydała francuska firma New Rose. Drugi album, Unveiling The Secret - nagrany w Paryżu - zawierał muzykę bardziej wygładzoną, mniej agresywną i szorstką, za to mechaniczną, beznamiętną. Jej podstawą stał się mocno wyeksponowany, jednostajny rytm. Można powiedzieć, że Unveiling The Secret był rzeczywiście odkryciem pewnej tajemnicy - rodził się wtedy nowy styl muzyki tanecznej, zwany electronic body music. Oczywiście, nie powstał z niczego - miał swoich prekursorów, chociażby w osobach Gabiego Delgado i Roberta Görla, tworzących na początku lat 80 duet Deutsch-Amerikanische Freudschaft (zwany w skrócie DAF). Hussowie nadali tej muzyce jednak nowy wymiar: wzbogacili ją interesującą melodyką (The Saint Became A Lush) i unowocześnili. Dziś, po latach, Unveiling The Secret nie brzmi już może odkrywczo, ale w 1986 roku był to powiew czegoś nowego… Kompozycja tytułowa, wydana też na singlu, stała się przebojem.
W tamtych latach bracia sporo czasu spędzili w Europie, gdzie zyskali więcej wielbicieli niż w ojczystej Kanadzie. W 1988 roku zrealizowali trzeci album - znakomity Mystery Hotel. Nie chcąc popełnić błędu, który zniszczył DAF (z całym szacunkiem: wszystkie płyty DAF-u były identyczne!), postanowili zmienić podejście do swojej muzyki. Więcej uwagi poświęcili tworzeniu różnych nastrojów. Duży nacisk położyli na partie instrumentalne. Darrin nadal naśladował Almonda, ale zaczął śpiewać z większym uczuciem. Mystery Hotel zawierał wiele bardzo dojrzałych muzycznie kompozycji, z instrumentalną Dreamstreet i przebojową Insatiable na czele. Mimo sukcesów Darrin i Stephen nie czuli sic dobrze w Europie. Pragnęli, żeby doceniono ich także w Kanadzie.
Jednakże próby zainteresowania amerykańskich firm płytowych spełzły na niczym. W 1989 roku duet Psyche formalnie przestał istnieć Hussowie nie wycofali się co prawda z przemysłu muzycznego, ale zaczęli pracować każdy nć własną rękę. Darrin - zmęczony elektroniką -zwrócił się w stronę bluesa, zaś Stephen zabrał się za komponowanie dużego dzieła instrumentalnego.
Zanim jednak rok 1989 dobiegł końca, nazwa Psyche powróciła. Darrin znalazł bowiem nowego partnera, Davida Kristiana, i z nim stworzył jeszcze dojrzalszą i ciekawszą muzykę. Wspólna płyta, The Influence, wydana została w Europie przez niemiecką firmę niezależną SPV. Okazała się najlepszą propozycją Psyche. Muzyka urzekała tajemniczą aurą, prawdopodobnie za sprawą Kristiana. Niestety, muzycy pokłóciii się i duet Psyche przestał istnieć. Na szczęście - znowu na krótko.
Gdy Stephen i Darrin ponownie połączyli siły, ukazał się album Tales From The Darkside będący kompilacją utworów z maksisingli i singli z lat 1982-1987. Przypomnienie dawnego Psyche było pomysłem nad wyraz trafnym. Zespół wkraczał bowiem w nowy okres działalności. Płyta przygotowywana przez duet obecnie ( Daydream Avenue ) ma zawierać muzykę bardziej melodyjną i taneczną niż dawniej - choć na pewno nie dyskotekową. Singel Angel Lies Sleeping pozwala sądzić, że Psyche zbliży się trochę do OMD, chociaż Darrin i Stephen pragną też kontynuować poszukiwania rozpoczęte przez Psyche na The Influence….
Do chwili obecnej Psyche wydało 19 albumów , z których niektóre, takie jak „Unveiling The Secret” (1986) „Mystery Hotel" (1988) „The Influence” (1989), „Intimacy” (1994), „Strange Romance” (1996) i „The Hiding Place” (2001) należą do kanonu muzyki synthpop i electro. Jedynym stałym członkiem Psyche od połowy lat dziewięćdziesiątych jest wokalista Darrin Huss.
Opisy wykonawcy w Last.fm są edytowalna dla każdego. Poczuj się autorem i umieść swoje informacje!
Całość tekstu udostępnionego przez użytkowników na tej stronie jest dostępna w oparciu o licencję Creative Commons Attribution-ShareAlike; zastosowane mogą być takżę dodatkowe warunki.
