Odtwarzanie przez Spotify Odtwarzanie przez YouTube
Przejdź do wideo YouTube

Ładowanie odtwarzacza...

Scrobblujesz ze Spotify?

Powiąż swoje konto Spotify ze swoim kontem Last.fm i scrobbluj wszystko czego słuchasz z aplikacji Spotify na każdym urządzeniu lub platformie.

Powiąż ze Spotify

Usuń

Biografia

  • Lata aktywności

    1969 – teraz (55 lat)

  • Założono w

    Los Angeles, Los Angeles County, California, Stany Zjednoczone

  • Członkowie

    • Bill Payne (1971 – teraz)
    • Craig Fuller (1988 – 1996)
    • Fred Tackett (1973 – teraz)
    • Kenny Gradney (1973 – teraz)
    • Lowell George (1971 – 1979)
    • Paul Barrère (1972 – 2019)
    • Phil Brown
    • Richie Hayward (1971 – 2010)
    • Roy Estrada (1971 – 1972)
    • Sam Clayton (1973 – teraz)
    • Shaun Murphy (1988 – teraz)

Data założenia: 1969r Los Angeles

Kraj: Stany Zjednoczone

Styl: rock/ blues rock/classic rock/southern rock/boogie rock/hard rock/ country rock

Wytwórnie: Rhino Records/ Warner Bros. Records/ CMC International/ Tower Records/Hot Tomato Imprint

Skład: Lowell George (vocals, guitar, slide guitar, 1969-79), Roy Estrada (bass guitar, 1969-71), Richard Hayward (drums, 1969-79, 1988-present), Bill Payne (keyboards, 1969-79, 1988-present), Kenny Gradney (bass, 1972-79, 1988-present), Paul Barrere (guitar, 1972-79, 1988-present), Sam Clayton (percussion, 1972-79, 1988-present), Craig Fuller (guitar, 1988-95), Fred Tackett (guitar, 1988-present), Shaun Murphy (vocals, 1995-present)

Prezentowana przez zespół odmiana rocka wyróżniała go spośród innych grup działających w Kalifornii na początku lat 70. Łącząc elementy muzyki country, folka, bluesa i soulu członkowie Little Feat stworzyli bardzo charakterystyczne brzmie­nie, którego do dziś nikomu nie udało się po­wtórzyć ani ulepszyć. W składzie grupy znaleźli się: Lowell George (ur. 13.04.1945 r. w Hollywood w Kalifornii, USA, zm. 29.06.1979 r.; gitara, śpiew), mający na swoim koncie współpracę z garażowym zespołem The Standells, The Seeds i Mothers Of Invention Franka Zappy, Roy Estrada (ur. w Santa Ana w Kalifornii, USA; bas), Bill Payne (ur. 12.03.1949 r. w Waco w stanie Teksas, USA; instr. klawiszowe) i Richie Hayward (ur. w Ames w stanie Iowa, eks-Fraternity Of Man; perkusja).
Nazwę zespołu (wariacja na temat "małych stóp" - little feet) nadał grupie Jimmy Carl Black z The Mothers Of Invention, śmiejąc się z niewielkich rozmiarów stóp George'a. Mimo że w 1970 r. muzycy podpisali kontrakt z potężną wytwórnią Warner Brothers, na jej promocyjną pomoc mogli liczyć dopiero po nagraniu drugiego albumu w 1972 r. Ich debiutancki longplay Little Feat, publiczność odkryła znacznie później. Do dziś pozostaje zagadką, dlaczego zespół spotkał się z taką obojętnością ze strony speców od reklamy. George był przecież uznanym twórcą piosenek, a dwa z jego utworów, "Truck Stop Girl" i "Willin", nagrał zespół The Byrds. Debiutancka płyta Little Feat sprzedawała się w konsekwencji słabo, podobnie zresztą jak ich drugie i trzecie wydawnictwo. Muzycy popadli w zrozumiałe przygnębienie, a zespół zaczął się powoli dzielić. Lowell nawiązał współpracę z Johnem Sebastianem, z którym pisał piosenki w powodzi spekulacji na temat założenia supergrupy z udziałem Phila Everly.
Na szczęście wytwórnia podjęła decyzję o sfinansowaniu albumu Feats Don't Fail Me, a w składzie zreformowanego zespołu obok George'a znaleźli się: Paul Barrere (ur. 3.07.1948 r. w Burbank w Kalifornii, USA; eks-Lead Enema; gitara), Kenny Gradney (ur. w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, USA; bas) i Sam Clayton (ur. w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, USA; instr. perkusyjne). Wydawnictwo jak najbardziej zasłużenie trafiło na amerykańską listę przebojów, chociaż zaprezentowany na nim doskonały materiał wcale nie był lepszy od wcześniejszych propozycji muzyków. W roli autorów wystąpili także i inni członkowie Little Feat, w konsekwencji czego rola George'a zaczęła powoli maleć. W 1975 r. europejscy krytycy wyśpiewywali unisono pochwały pod adresem zespołu, który wystąpił podczas "Warner Brothers Musie Show". W trasie tej wzięli również udział Graham Central Station, Bonaroo, Tower Of Power, Montrose i supergwiazdy The Doobie Brothers, którzy wtedy odnosili największe sukcesy i cieszyli się ogromnym uznaniem ze strony krytyków.
W stwierdzeniu, że Little Feat w czasie kilku rewelacyjnych koncertów dosłownie przyćmili wszystkich, nie było ani krzty przesady i od tej pory wszystko im się już udawało. Na nagranym w 1975 r. albumie The Last Record Album znalazła się najpiękniejsza (choć bardzo krótka), urokliwa piosenka o miłości autorstwa Lowella, "Long Distance Love". Pełna swobody partia gitarowa, podkreślona wspaniałą zmianą tempa perkusji i basu złożyły się na melancholijny, przepełniony czułością utwór. Otwierająca go wymiana zdań: "Halo, poproszę o połączenie osobami, za którymi tęsknię, powiedz mi"czego potrzebujesz; Odparłem och: tak bardzo jest mi potrzebna, przestań się wreszcie przekomarzać", pełna jest emocji i wzruszenia.
Tymczasem George miał coraz większe problemy z narkotykami i jego wkład do powstania albumu Time Loves A Hero był minimalny. Raz jeszcze płyta okazała się prawdziwą rewelacją, "ubraną" w charakterystyczną okładkę projektu Neon Park. Po nagraniu podwójnego albumu koncertowego Waiting For Columbus zespół zakończył działalność, a George rozpoczął pracę nad solowym longplayem Thanks,I'll Eat It Here (który swym brzmieniem przypominał łudząco Little Feat). Znalazły się na nim dwa godne uwagi utwory: "Missing You" i "20 Million Things To Do". W czasie solowego tournee 34-letni George zmarł na atak serca (znaleziono go martwego w motelu w Arlington w stanie Virginia) - lata pełnego ekscesów życia zebrały swoje tragiczne żniwo.
Pozostali członkowie zespołu zeszli się ponownie, by wystąpić na benefisowym koncercie, z którego dochód przekazano żonie zmarłego kolegi. Pod koniec burzliwego 1979 r. nagrali wspólnie album Down On The Farm, który odniósł spory sukces, podobnie jak składanka Hoy-Hoy. W 1988 r., niemal dziesięć lat po rozwiązaniu zespołu, muzycy spotkali się ponownie, by nagrać album Let It Roll, który przyniósł im czwartą "złotą płytę". Miejsce George'a zajął Craig Fuller (eks-Pure Prairie League), a muzyczny kierunek wytyczało czyste i bezbłędne brzmienie keyboardów Billa Payne'a.
Drugi album zreformowanego zespołu pojawił się na ryn­ku w 1990 r. i chociaż wielu uznało go za znacznie słabszy od wcześniejszych propozycji, stał się jednym z dowodów potwierdzających tezę, że tym razem muzycy postanowili związać się na dłużej. Longplay Shake Me Up pomógł im ostatecznie pochować ducha George'a, a krytycy raz jeszcze uznali wiarygodność zespołu.

Edytuj wiki

Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz

Podobni wykonawcy

API Calls